Μάρεϊ Μπούκτσιν: Πέρα από την κυριαρχία και την ιεραρχία (ντοκιμαντέρ)
Ως Αυτενέργεια πήραμε την πρωτοβουλία να μεταφράσουμε το βιογραφικό ντοκιμαντέρ “Μάρεϊ Μπούκτσιν: Πέρα από την κυριαρχία και την ιεραρχία, ελευθεριακές πρακτικές για μια οικολογική κοινωνία”, και να το δημοσιεύσουμε για να μπορέσει ο κόσμος να το δει ελεύθερα. Η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ έλαβε μέρος στις 14 Ιανουαρίου (η ημερομηνία γέννησης του Μπούκτσιν), στο χώρο του TRISE.
Γεννημένος σε μια οικογένεια Ρώσων μεταναστών εβραϊκής καταγωγής που μετανάστευσαν για να γλιτώσουν από τις θρησκευτικές διώξεις, την ακραία φτώχεια και την τσαρική καταπίεση, ο Μάρεϊ Μπούκτσιν θα γίνει ένας από τους σημαντικότερους ελευθεριακούς στοχαστές του 20ού αιώνα, κληροδοτώντας μας το ισχυρό οικοδημοκρατικό όραμα σκέψης και δράσης, την κριτική διαύγεια και τη ριζοσπαστική φαντασία του. Θα αναπτύξει ένα θεωρητικό σώμα έργων, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση αυτού που ο ίδιος ονόμασε Κοινωνική Οικολογία – μια φιλοσοφική θεωρία που ανιχνεύει τη σχέση μεταξύ οικολογικών και κοινωνικών ζητημάτων, υποδεικνύοντας ότι η ιεραρχία και η κυριαρχία είναι οι βασικές αιτίες του συνόλου των σημερινών περιβαλλοντικών κρίσεων.
Η πολιτική διάσταση της Κοινωνικής Οικολογίας, σύμφωνα με τον Μπούκτσιν, είναι ο Ελευθεριακός Δημοτισμός: μια πολιτειακή πρόταση και στρατηγική που στοχεύει στην αντικατάσταση του κράτους και των καπιταλιστικών μηχανισμών με συνομοσπονδίες ελεύθερων δήμων, οι οποίοι λειτουργούν στη βάση αμεσοδημοκρατικών θεσμών. Ο Ελευθεριακός Δημοτισμός θα αποδειχθεί ιδιαίτερα γόνιμος, επηρεάζοντας τα κινήματα πόλης παγκοσμίως, καθώς και τη συνεχιζόμενη επανάσταση στη Ροζάβα. Οι κοινότητες της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας (Ροζάβα) αναφέρουν ρητά τις ιδέες του Μπούκτσιν ως μία από τις κύριες πηγές έμπνευσης για το πολιτικό πρόταγμα του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού που εφαρμόζουν στην πράξη εδώ και καιρό.
Παραγωγή: Centro Studi Libertari / Archivio Giuseppe Pinelli σε συνεργασία με τους elèuthera editrice
Σκηνοθεσία: Alex Pasco
Αφήγηση: Debbie Bookchin και Paul McIsaac
Διάρκεια: 27 λεπτά
“Δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια τα ριζοσπαστικά κινήματα να βουτάνε απερίσκεπτα στη δράση, μόνο και μόνο στο όνομα της δράσης. Δεν υπήρξαμε ποτέ σε μεγαλύτερη ανάγκη για θεωρητική ενόραση και μελέτη από όσο είμαστε σήμερα, όταν η πολιτική αγραμματοσύνη έχει φτάσει σε αποτρόπαιες διαστάσεις και η δράση έχει γίνει φετίχ – ένας σκοπός από μόνη της.
Βρισκόμαστε επίσης σε τεράστια ανάγκη για οργάνωση, όχι στο μηδενιστικό χάος των αυτοϊκανοποιούμενων εγωιστών, στο οποίο η δομή οποιουδήποτε είδους αποκηρύσσεται ως ελιτιστική και συγκεντρωτική.
Η υπομονή, η σκληρή δουλειά της υπεύθυνης δέσμευσης και η καθημερινή δουλειά της οικοδόμησης ενός κινήματος οφείλει να εκτιμάται πολύ περισσότερο από τους θεατρινισμούς των πριμαντόνων, που είναι πάντα πρόθυμοι/-ες να πεθάνουν στα οδοφράγματα μιας απόμακρης Επανάστασης αλλά είναι πολύ υψηλόφρονες για να εμπλακούν στα πληκτικά καθήκοντα της διάχυσης των ιδεών και της διατήρησης μιας οργάνωσης.”
~ Μάρεϊ Μπούκτσιν