11/12 – Παγκόσμια Μέρα Βουνού, ενάντια στης φύσης τη λεηλασία

Και φέτος διεθνείς οργανισμοί θα γιορτάσουν υποκριτικά την παγκόσμια μέρα βουνού στη σκιά της COP27 – 27η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή. Μιας διάσκεψης, χλιαρής για ακόμη μία χρονιά, που αναλαμβάνει με κρατικούς ηγέτες και επιχειρήσεις πίσω από κλειστές πόρτες την “επίλυση” του οικολογικού ζητήματος – λες και πρόκειται για ένα τεχνοκρατικό ζήτημα. Στη δική μας ιστορική εποχή προσιδιάζει ο χαρακτήρας του κατεπείγοντος καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί, πλέον, αναπόδραστο ορίζοντα. Απέναντι στην οικολογική και κοινωνική καταστροφή, η έννοια της κλιματικής δικαιοσύνης, η διαχείριση της ενέργειας από το ίδιο το κοινωνικό σώμα, το ξεπέρασμα του φαντασιακού της απεριόριστης οικονομικής ανάπτυξης αλλά και το ευρύτερο δικαίωμα στην πόλη και τους δήμους, αποτελούν σαφείς στόχους για εμάς.

S.O.S. ΒΟΥΝΑ, ΘΑΛΑΣΣΕΣ, ΠΟΤΑΜΙΑ

Το οικονομικό ενδιαφέρον των εξορύξεων έχει να κάνει μόνο με τις επιχειρήσεις που τις πραγματοποιούν.

Είτε βγάζουν από τη γη χρυσό, είτε βωξίτη, είτε πετρέλαιο, οι θέσεις εργασίας που υπόσχονται είναι θέσεις σε μια επίγεια κόλαση.

Οι παρεμβάσεις στα ποτάμια έχουν να κάνουν με τον έλεγχο του νερού από τη μια και με το κέρδος των κατασκευαστικών από την άλλη.

Η παραγωγή της ενέργειας, είτε πρόκειται για την “πράσινη” περίπτωση είτε πρόκειται για τη “μαύρη”, αφορά την ίδια την ενέργεια ως εμπόρευμα και αυτούς που την εμπορεύονται:

Μήπως όμως αφορά και εμάς όλους και όλες;

Μήπως κρατάμε εμείς την υπόθεση της ενέργειας στον διακόπτη μας όπως πολλοί ισχυρίζονται;
Ή μήπως θα κρατάμε εμείς την υπόθεση της ενέργειας στα χέρια μας όταν καταφέρουμε να αποφασίζουμε οι ίδιοι για ό,τι έχει σχέση με την παραγωγή της και την κατανάλωσή της -θέτοντας εμείς οι ίδιοι τους κανόνες;

Τι ενέργεια θέλουμε να παράγουμε και για ποιον;

Αν είναι να οδηγηθούμε στον όλεθρο καταστρέφοντας τη φύση, μέχρι και το τελευταίο κομμάτι παρθένους γης, ας το κάνουμε με δική μας απόφαση, όχι με το να μας σύρει κάποιος άλλος.

Αν όμως είναι να σωθούμε από αυτόν τον όλεθρο, θα μπορέσουμε να το κάνουμε μόνο εμείς με την άμεση πολιτική δράση, δίχως ειδικούς και αντιπροσώπους -κανείς που μας το υπόσχεται δεν θα μας σώσει.

S.O.S. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Οι οικονομικοί κολοσσοί πιστεύουν ότι η φύση τους προσφέρεται ως δώρο.

Επιχειρούν να μετατρέψουν σε κέρδος ό,τι έχει απομείνει όρθιο.

Λεηλατούν τα βουνά, τις θάλασσες και τα ποτάμια.

Προσπαθούν να μας πείσουν πως τα Κοινά Αγαθά υπάρχουν μόνο ως εμπόρευμα.

Έτσι αυτοί, ως άρχοντες της οικονομίας, μάς κάνουν τη “χάρη” να μας τα προμηθεύσουν.

Προσπαθούν να μας πείσουν πως οι ανάγκες μας δεν είναι παρά οικονομικές ανάγκες και πως αυτοί, ως αυθέντες του βασιλείου των οικονομικών αναγκών, καθορίζουν όλη τη ζωή μας.

Οι οικονομικοί κολοσσοί δεν μπορούν πλέον να μεγεθύνουν τον οικονομικό τους κύκλο μόνο μέσα από την παραγωγή άχρηστων αντικειμένων, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος. Πραγματοποιούν έτσι μία συνολική επίθεση στο περιβάλλον, ένα σάλτο μορτάλε του καπιταλισμού.

Όμως σε αυτό το σάλτο μορτάλε συμπαρασύρεται όλη η ανθρωπότητα.

Μήπως λοιπόν είναι καιρός να πάρουμε στ’ αλήθεια τη ζωή στα χέρια μας;

Ποιος σχεδιάζει και ποιος πραγματοποιεί τη λεηλασία της φύσης; Ποιος αντιπρόσωπός μας μας οδηγεί στον όλεθρο;

Μήπως είναι καιρός να διεκδικήσουμε το ίδιο το κοινωνικό σώμα να αποφασίζει για όλα όσα μας αφορούν ξεκινώντας από τη φύση και τα οικολογικά ζητήματα;

– Να δημιουργήσουμε τα Συμβούλια της Οικολογίας με τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και ευρύτερων κοινωνικών δικτύων

– Να παλέψουμε για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των κοινών αγαθών και όχι απλά για την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά

Η γνωστή ιστορικά προειδοποίηση του Μάρεϊ Μπούκτσιν που λέει ότι «αν δεν τολμήσουμε το ακατόρθωτο, θα έρθουμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο» γίνεται καθημερινά όλο και πιο επίκαιρη…

ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Πολιτική Συλλογικότητα ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ – https://aftenergeia.gr/

* Φωτογραφία: ανάρτηση πανό από την Αυτενέργεια στον πεζόδρομο της Αιόλου, Αθήνα, 10/12/22